W większości organizacji z którymi się spotykam występuje pewne uproszczenie w nomenklaturze. Otóż zamiast słowa wskaźnik używa się bardzo modnego KPI. Tak jest prościej, krócej i pewnie dla niektórych bardziej profesjonalnie.
Warto jednak, żebyśmy pamiętali, że nie każdy wskaźnik to KPI.
Żeby to wytłumaczyć posłużę się bardzo prostym przykładem, który często używam na szkoleniach. Jeśli moim celem w tym roku będzie zejście z masy do poziomu 88 kg do 30.12.2020, to wskaźnik, który pokaże mi rezultat to wynik pomiaru na wadze.
Staję zatem na wadze i widzę wynik – 88 kg.
Jest to w tym przypadku tzw. KRI (Key Result Indicator) – czyli kluczowy wskaźnik wyniku. Trzeba mieć jednak świadomość, że jest to wskaźnik wynikowy – tzn. od samego wchodzenia na wagę ja nie zmniejszę mojej masy. Pokazuje mi rezultat podjętych wcześniej działań (np. realizacja budżetu na koniec roku).
I tutaj wchodzą w grę 2 dodatkowe typy wskaźników:
Jest to wskaźnik, którego realizacja na odpowiednim poziomie istotnie wpływa na wynik (KRI).
Dla naszego przykładu może to być np. liczba kalorii spożytych w ciągu dnia, albo minuty poświęcone na ćwiczenia.
Jest wskaźnik, którego realizacja wpływa na wynik (KRI), ale nie jest kluczowa dla jego osiągnięcia.
W naszym przykładzie może to być np. czas snu każdego dnia czyli regeneracja pomagająca m.in. w przemianie materii.
Jeśli skupię swoją uwagę tylko na tym wskaźniku i będę go realizował na pożądanym poziomie to celu nie osiągnę.
Dlaczego o tym piszę? Bo jeśli w Waszych organizacjach każdy wskaźnik to KPI to skąd pracownicy mają wiedzieć co jest kluczowe dla osiągnięcia wyniku i na czym mają skupić swoja uwagę? Tutaj mechanizm działania jest bardzo podobny jak w przypadku priorytetów. Nie mogą wszystkie działania być tak samo ważne.
